Hoogspanningskabels en lage spanningskabels hebben verschillende structurele varianties, die hun prestaties en toepassingen beïnvloeden. De interne samenstelling van deze kabels onthult de belangrijkste verschillen:
Hoogspanningskabelstructuur:
1. Dirigent
2. Binnenste halfgeleidende laag
3. Isolatielaag
4. Buitenste halfgeleidende laag
5. Metalen pantser
6. Schede -laag
Laagspanningskabelstructuur:
1. Dirigent
2. Isolatielaag
3. Stalen tape (niet aanwezig in veel laagspanningskabels)
4. Sheath Layer
De primaire ongelijkheid tussen hoge spanning en lage spanningskabels ligt in aanwezigheid van een halfgeleidende laag en een afschermingslaag in hoge spanningskabels. Bijgevolg hebben hoge spanningskabels de neiging om aanzienlijk dikkere isolatielagen te hebben, wat resulteert in een meer complexe structuur en veeleisende productieprocessen.
Halfgeleidende laag:
De binnenste halfgeleidende laagfuncties om het elektrische veldeffect te verbeteren. In hoge spanningskabels kan de nabijheid tussen de geleider en isolatielaag openingen veroorzaken, wat leidt tot gedeeltelijke ontladingen die de isolatie beschadigen. Om dit te verzachten, werkt een halfgeleidende laag als een overgang tussen de metaalgeleider en de isolatielaag. Evenzo voorkomt de buitenste halfgeleidende laag gelokaliseerde lozingen tussen de isolatielaag en de metalen omhulsel.
Afschermingslaag:
De metalen afschermingslaag in hoogspanningskabels dient drie hoofddoelen:
1. Elektrisch veldafscherming: beschermt tegen externe interferentie door het elektrische veld te beschermen dat wordt gegenereerd in de hoogspanningskabel.
2. Geleiding van capacitieve stroom tijdens de werking: werkt als een route voor capacitieve stroom tijdens de werking van de kabel.
3. Kortcircuitstroomroute: in het geval van isolatiestoring biedt de afschermingslaag een route voor lekstroom om naar de grond te stromen, waardoor de veiligheid wordt verbeterd.
Onderscheid maken tussen hoge spanning en lage spanningskabels:
1. Structureel onderzoek: hoge spanningskabels hebben meer lagen, duidelijk bij het afpellen van de buitenste laag om metalen pantser, afscherming, isolatie en de geleider te onthullen. Lage spanningskabels daarentegen blootstellen typisch isolatie of geleiders na verwijdering van de buitenste laag.
2. Isolatiedikte: hoge spanningskabelisolatie is opmerkelijk dikker, in het algemeen meer dan 5 millimeter, terwijl lage spanningskabelisolatie typisch binnen 3 millimeter is.
3. Kabelmarkeringen: de buitenste laag van de kabel bevat vaak markeringen die kabeltype, dwarsdoorsnede, nominale spanning, lengte en andere relevante parameters bevatten.
Inzicht in deze structurele en functionele verschillen is cruciaal voor het selecteren van de juiste kabel voor specifieke toepassingen, waardoor optimale prestaties en veiligheid worden gewaarborgd.
Posttijd: januari-27-2024