Wanneer u op zoek bent naar de beste kabels en draden, is het kiezen van het juiste omhulselmateriaal cruciaal. De buitenste schede heeft een verscheidenheid aan functies om de duurzaamheid, veiligheid en prestaties van de kabel of draad te waarborgen. Het is niet ongewoon om te moeten beslissen tussen polyurethaan (PUR) enpolyvinylchloride (PVC). In dit artikel leert u over de prestatieverschillen tussen de twee materialen en de toepassingen waarvoor elk materiaal het meest geschikt is.
Schuifstructuur en functie in kabels en draden
Een omhulsel (ook wel een buitenmantel of schede genoemd) is de buitenste laag van een kabel of draad en wordt aangebracht met behulp van een van de verschillende extrusiemethoden. De omhulsel beschermt de kabelgeleiders en andere structurele componenten tegen externe factoren zoals warmte, koude, natte of chemische en mechanische invloeden. Het kan ook de vorm en vorm van de gestrande geleider repareren, evenals de afschermingslaag (indien aanwezig), waardoor interferentie met de elektromagnetische compatibiliteit van de kabel (EMC) wordt geminimaliseerd. Dit is belangrijk om te zorgen voor een consistente overdracht van stroom, signaal of gegevens in de kabel of draad. Mijpen speelt ook een belangrijke rol in de duurzaamheid van kabels en draden.
Het kiezen van het juiste omhulselmateriaal is van cruciaal belang voor het bepalen van de beste kabel voor elke toepassing. Daarom is het belangrijk om precies te weten welk doel de kabel of draad moet dienen en aan welke vereisten deze moet voldoen.
Het meest voorkomende omhulselmateriaal
Polyurethaan (PUR) en polyvinylchloride (PVC) zijn de twee meest gebruikte omhulselmaterialen voor kabels en draden. Visueel is er geen verschil tussen deze materialen, maar ze vertonen verschillende eigenschappen die ze geschikt maken voor verschillende toepassingen. Bovendien kunnen verschillende andere materialen worden gebruikt als omhulselmaterialen, waaronder commercieel rubber, thermoplastische elastomeren (TPE) en speciale plastic verbindingen. Omdat ze echter aanzienlijk minder gebruikelijk zijn dan PUR en PVC, zullen we deze twee alleen in de toekomst vergelijken.
Pur - de belangrijkste functie
Polyurethaan (of PUR) verwijst naar een groep kunststoffen ontwikkeld in de late jaren 1930. Het wordt geproduceerd door een chemisch proces dat toevoegingspolymerisatie wordt genoemd. De grondstof is meestal aardolie, maar plantaardige materialen zoals aardappelen, maïs of suikerbieten kunnen ook in de productie worden gebruikt. Polyurethaan is een thermoplastisch elastomeer. Dit betekent dat ze flexibel zijn wanneer ze worden verwarmd, maar kunnen terugkeren naar hun oorspronkelijke vorm wanneer ze worden verwarmd.
Polyurethaan heeft bijzonder goede mechanische eigenschappen. Het materiaal heeft uitstekende slijtvastheid, snijweerstand en scheurweerstand en blijft zeer flexibel, zelfs bij lage temperaturen. Dit maakt PUR bijzonder geschikt voor toepassingen die dynamische beweging en buigvereisten vereisen, zoals sleepketens. In robottoepassingen kunnen kabels met pur -omhulling miljoenen buigcycli of sterke torsiekrachten zonder problemen weerstaan. PUR heeft ook een sterke weerstand tegen olie, oplosmiddelen en ultraviolette straling. Bovendien is het, afhankelijk van de samenstelling van het materiaal, halogeenvrij en vlamvertragend, die belangrijke criteria zijn voor kabels die UL-gecertificeerd zijn en in de Verenigde Staten worden gebruikt. PUR -kabels worden vaak gebruikt in machine- en fabrieksconstructie, industriële automatisering en de auto -industrie.
PVC - de belangrijkste functie
Polyvinylchloride (PVC) is een plastic dat is gebruikt om verschillende producten te maken sinds de jaren 1920. Het is het product van gasketenpolymerisatie van vinylchloride. In tegenstelling tot de elastomeer PUR is PVC een thermoplastisch polymeer. Als het materiaal wordt vervormd bij verwarming, kan het niet worden hersteld in zijn oorspronkelijke toestand.
Als een omhulselmateriaal biedt polyvinylchloride een verscheidenheid aan mogelijkheden omdat het zich kan aanpassen aan verschillende behoeften door de samenstellingsverhouding te wijzigen. Het mechanische belastingscapaciteit is niet zo hoog als PUR, maar PVC is ook aanzienlijk economischer; De gemiddelde prijs van polyurethaan is vier keer hoger. Bovendien is PVC reukloos en bestand tegen water, zuur en reinigingsmiddelen. Het is om deze reden dat het vaak wordt gebruikt in de voedingsindustrie of in vochtige omgevingen. PVC is echter niet halogeenvrij, en daarom wordt het als ongeschikt geacht voor specifieke binnentoepassingen. Bovendien is het niet inherent oliebestendig, maar deze eigenschap kan worden bereikt door speciale chemische additieven.
Conclusie
Zowel polyurethaan als polyvinylchloride hebben hun voor- en nadelen als kabel- en draadmeermaterialen. Er is geen definitief antwoord op welk materiaal het beste is voor elke specifieke toepassing; Veel hangt af van de individuele behoeften van de toepassing. In sommige gevallen kan een volledig ander omhulselmateriaal een meer ideale oplossing zijn. Daarom moedigen we gebruikers aan om advies te vragen bij experts die bekend zijn met de positieve en negatieve eigenschappen van verschillende materialen en elkaar kunnen wegen.
Posttijd: nov-20-2024